Popularne metody połączeń rur w instalacjach

Rury w instalacji odgrywają ważną rolę. Jeszcze większe znaczenie ma sposób i jakość połączeń. Wpływa to na stabilność całej konstrukcji oraz bezpieczeństwo pracy instalacji. Metoda łączenia wynika głównie z tworzywa z jakiego wykonano rury. Do najpopularniejszych metod zaliczamy zaprasowywanie, skręcanie, gwintowanie oraz systemy klejone. Część z nich to połączenia stałe, inne można wielokrotnie łączyć i rozłączać. Niektórzy producenci oferują swój, unikalny sposób łączenia rur dedykowanych do konkretnych rozwiązań instalacyjnych.

fot.: Nueva Terrain - połączenie rur w systemie grzewczym z wykorzystaniem trójnika w systemie na wcisk 15-50 mm

W wielu sektorach budownictwa dokonują się przełomowe zmiany. Dotyczy to także instalacji sanitarnych. Powody stymulujące zmiany są powszechnie znane. Do najważniejszych można zaliczyć:
 

• braki w kadrach (brak wykwalifikowanych monterów instalacji)
• chęć obniżenia kosztów utrzymania budowy po przez skrócenie poszczególnych etapów,
• chęć uzyskania potwierdzonej gwarancji i jakości (także od strony zdrowotnej),
• wymóg kompatybilności z najnowszymi urządzeniami grzewczymi i systemami  wspomagającymi oraz regulującymi,
• konieczność zmniejszania wszelkich oporów hydraulicznych występujących w rurach i na złączach, a co za tym idzie - zwiększanie energooszczędności.

Połączenia rur stalowych - gwintowanie

Jest to najstarszy rodzaj rur spotykanych w instalacjach. Coraz częściej są one już wypierane przez inne tworzywa, ale w przypadku modernizowanych instalacji tego typu orurowanie pojawia się nadal. Stalowe rury ocynkowane łączy się za pomocą gwintowania. Do tego celu wykorzystuje się specjalnych narzędzi i maszyn do gwintowania i rowkowania rur. Są to gwinciarki, gwintownice ręczne, gwintownice elektryczne, rowkarki do rur. W procesie kształtowania gwintów zewnętrznych i wewnętrznych z wgłębieniami wzdłuż linii śrubowej zakończenie rury zyskuje właściwości, dzięki którym możliwe jest nakręcenie śrub. Na czyste i wyrównane końce rur należy nanieść specjalny olej do gwintowania, a następnie można przystąpić do nacięcia gwintu zgodnie z wybraną końcówką, czyli narzynką. Na rurę nakłada się gwintownicę, którą należy dokręcić do obrabianego elementu. Końcowy kształt gwintu to efekt cyklu przekręceń w różnych kierunkach.

fot.: Viega - Złączki z przyłączem zaciskanym i gwintowym do użytku w instalacjach wody użytkowej

Połączenia rur miedzianych - lutowanie

W przypadku połączeń rur i kształtek z miedzi wykonuje się lutowanie. Do tego celu wykorzystuje się urządzenie typu lutownica. W zależności od zastosowania instalacji oraz temperatury w czasie łączenie wyróżnia się dwa typy lutowania:

• lutowanie miękkie - przeprowadzane w temperaturze około 450°C; wykorzystywane w przypadku instalacji wody zimnej, ciepłej oraz niskotemperaturowych układach c.o.
• lutowanie twarde - łączenie elementów w temperaturze od 590°C do 815°C; stosowane w instalacjach C.O, gazowych, olejowych oraz sprężonego powietrza; wymaga stosowania złączek z brązu lub miedzi.

fot.: Nibco

Instalacje miedziane wymagają zachowania ostrożności, gdyż tworzywo to może powodować korozję elektrochemiczną w połączeniu z innymi metalami. Należy zatem zadbać o izolację, np. w postaci przekładki z taśmy teflonowej lub zachować właściwą kolejność materiałów - elementy stalowe muszą znaleźć się przed miedzianymi. Jest to szczególnie ważne w instalacjach otwartych, np. zimnej i ciepłej wody.
 

Połączenia rur z tworzyw sztucznych

W przypadku rur z tworzyw sztucznych, takich jak na przykład polietylen, polipropylen, polibutylen, stosuje się inne metody łączenia. Rury tego typy mogą być:

• zgrzewane
• skręcane
• zaciskane lub zaprasowywane
• klejone

Zgrzewanie przeprowadza się z wykorzystaniem zgrzewarki, która na trwałe łączy rurę ze specjalną złączką. Pod wpływem temperatury materiał - najczęściej polietylen, polipropylen, polibutylen - ulega stopieniu a oba elementy zostają spojone.

fot.: Nueva Terrain - zgrzewarka elektrooporowa

Skręcanie jest metodą wykorzystywaną przy podłączeniu rurociągu z armaturą i urządzeniami z innego tworzywa. Metoda ta jest odwracalna, czyli poszczególne elementy mogą być wielokrotnie rozłączane i ponownie łączone.

Zaciskanie - jest to popularna metoda w przypadku rur wielowarstwowych, takich jak PEX-AL-PEX, ale pojawia się także przy systemach z miedzi czy stali. Przy użyciu specjalnych urządzeń rury oraz złączki wyposażone w gumę zostają na stałe połączone.

Klejenie jest niezastąpione przy rurach z PVC. Smarując odpowiednim klejem dwie rury (wewnątrz kielicha jednej i zewnętrzną powierzchnię drugiej) zyskujemy trwałe i w pełni szczelne połączenie. Klej do rur ma takie właściwości, że posmarowana nim powierzchnia ulega częściowemu rozpuszczeniu, co zwiększa przyczepność klejonych elementów.

Sposób rozprowadzenia rur - schemat rozprowadzenia instalacji sanitarnej

• tradycyjny sposób montażu instalacji z zastosowaniem trójników i kolan (w podłodze, suficie i ścianach)
  

fot.: Nueva Terrain

• system szwajcarski (wymienny) tzw. rura w rurze
  

fot.: Nueva Terrain

• instalacja typu spider - ekonomiczna: wyjątkowa elastyczność tworzywa jakim jest PB oraz zastosowanie rozdzielaczy zmniejsza ilość kolan i łączników, a w szczególnych przypadkach eliminuje ich użycie nawet do zera.

fot.: Nueva Terrain

Zobacz także:

Systemy zaprasowywane Viega do wszystkich rodzajów instalacji

Kompensacja wydłużeń termicznych w systemie klejonym Nibco

Gebo SuperVario - niezawodność i lepsza jakość połączeń

zobacz firmy z branży “Rury i łączniki do wody”