Podłączenie kotła c.o. na paliwo stałe w układzie zamkniętym - poradnik FERRO

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie to przepis, który określa system pracy kotła c.o. Zgodnie z powyższym dokumentem tego typu instalacja musi pracować w układzie zamkniętym. Spełnienie określonych wymagań służy z kolei zapewnieniu najwyższego poziomu bezpieczeństwa instalacji i jej użytkowników.

Układ otwarty czy układ zamknięty - porównanie

Jeśli instalacja grzewcza pracuje w układzie otwartym z grawitacyjnym lub wymuszonym obiegiem czynnika roboczego mamy do czynienia z pośrednim połączenia z powietrzem. Obecne w niej naczynie wzbiorcze chroni całość przed nadmiernym wzrostem ciśnienia w przypadku przegrzania układu. Zawór różnicowy zamontowany w układzie z pompą obiegową na rurze zasilającej/powrotnej pełni rolę zabezpieczenia w czasie awarii. Jego otwarcie umożliwia grawitacyjną (samoczynną) pracę układu.

fot.: Naczynia wzbiorcze do C.O. - wiszące i stojące                    fot.: Zawór różnicowy

Jak już wspomniano układ otwarty niesie ze sobą konieczność połączenie z powietrzem, a przez to wzrasta ryzyko pojawienia się korozji elementów instalacji. Temperatura wody powrotnej do kotła nie powinna być niższa od 55^oC. Kotły pracujące w układzie otwartym najczęściej posiadają zawór trój- lub czterodrożny.

fot.: Zawory mieszające do instalacji C.O. i C.W.U. - 3-drogowy oraz 4-drogowy

W instalacjach w układzie zamkniętym ochrona kotła na paliwa stałe przed przegrzaniem spoczywa na specjalnych rozwiązaniach przystosowanych do odbioru nadmiaru ciepła. Nad prawidłową i bezpieczną pracę instalacji czuwa zbiornik ciśnieniowy - element tożsamy z przelewowym naczyniem wzbiorczym występującym w układzie otwartym. W kotłach o mniejszych mocach bardzo często pojawia się dodatkowy podzespół w postaci wężownicy schładzającej czynnik roboczy na zasadzie przepływu zimnej wody z sieci wodociągowej. Montuje się ją w dolnej części kotła.

Praca w układzie zamkniętym wiąże się z koniecznością zabezpieczenia instalacji na wypadek przerwy w dostawie energii elektrycznej. Najczęściej wykorzystuje się do tego zawory zabezpieczenia termicznego.  Rozwiązanie to jednak jest wykluczone jeśli do systemu włączony jest hydrofor lub inne instalacje narażone na częste przerwy w dostawie wody.

fot.: Zestaw pompowy z zaworem różnicowym

W układach zamkniętych z reguły pracują kotły grzewczych o mocy do 100 kW oraz urządzenia, które nie są wyposażone w fabryczne systemy nawiewu.
 

WAŻNE! Oprócz typowych układów otwartych i zamkniętych w praktyce spotkać można również układy mieszane. Wykorzystują one kocioł pracujący w układzie otwartym połączony z instalacją poprzez wymiennik płytowy.

Podsumowanie

Praca kotła na paliwa stałe w układzie zamkniętym wiąże się z koniecznością spełnienia kilku wymagań.

• W układzie zamkniętym zamiast naczynia otwartego montowane jest tzw. naczynie przeponowe dobierane w zależności od ilości wody w układzie – pojemność ok. 12% ilości całkowitej pojemności c.o. W zależności od możliwości montażowych kotłowni wybrać można naczynie wiszące lub stojące, na przykład marki FERRO.
• Oprócz tego montuje się zawory bezpieczeństwa. Ponadto zaleca się, aby na zasilaniu układu zainstalować grupę bezpieczeństwa z zaworem bezpieczeństwa, odpowietrznikiem i manometrem. Natomiast na przewodzie powrotnym montowany jest tylko zawór bezpieczeństwa – elementy przyłączeniowe tego typu znajdziemy w asortymencie FERRO.

fot.: Armatura regulująco-zabezpieczająca - zestawy grup bezpieczeństwa

• Instalacja układu zamkniętego musi być zabezpieczona przed przegrzaniem kotła. Wykorzystać można do tego wężownicę schładzającą wyposażoną w zawór jednofunkcyjny, zapewniający schładzanie całej instalacji wraz z przekroczeniem temperatury 97°C. Innym rozwiązaniem jest zawór dwufunkcyjny dopuszczający zimną wodę do powrotu kotła i odprowadzający gorąca wodę z obwodu zasilającego kotła.

Układ zamknięty a układ otwarty - wady i zalety